تاریخچه
تشکیل نهادهای اجتماعی داروسازان ایران
به طور قطع و یقین داروسازان قدیمی ترین
نهاد های اجتماعی را دربین تمام حرف پزشکی و غیر پزشکی داشته و دارند، زیرا از سال
1295 هجری شمسی که حتی یک نفر هم به نام دکتر داروساز در کشور نداشته ایم و تنها
چند داروساز خارجی در مدرسه طب و داروسازی دارلفنون به تدریس اشتغال داشته اند،
دواسازان تجربی که پدران داروسازان بعد از خود بوده اند و دواخانه های پیشرفته تر
از عطاری دائر نموده و به مداوای بیماران با نسخ فرمولی پرداخته اند وبرای هماهنگ
نمودن فعالیت های حرفه ای خود جمع شده ونهادی را به نام (هیات اتحادیه دواسازان
ایران)تشکیل دادند و خبر نامه ای هم منتشر می کردند. حدود سال های 1309-1310
فرزندانی از دواسازان تجربی با استفاده از بورسیه های تحصیلی و اکثرا دوره دیده
های دارالفنون به خارج از کشور نظیر آلمان و فرانسه اعزام شدند و پس از طی تحصیلات
دانشگاهی و اخذ درجات دکتری داروسازی به کشور باز گشتند. اینان در ابتدا در دانشکده
طب و دارو به تدریس مشغول شدند که افراد ممتاز و شادروانانی نظیر (مرحوم دکتر صادق
مقدم ) و (مرحوم دکتر مهدی نامدار) و ( مرحوم دکتر فتحاله
اعلم)و (مرحوم هوشنگ نظامی) از آن جمله می باشند.
نامبردگان مقدمات تاسیس دانشکده داروسازی
را فراهم نموده و به تکمیل آن همت گماشتند و با ایجاد امکانات لازم، اولین فارغ التحصیلان
دکترای داروسازی را در سال 1319 به اجتماع تحویل دادند.فارغ التحصیلان این دانشکده
به خاطر یکنواخت درآمدن خدمات داروسازی و داروخانه داری و شناساندن ارزش اعتبار
دکترای داروسازی خود، هم فکر و هم عقیده شدند تا نهادی مدنی را در اجتماع بوجود
آورند که حافظ منافع و موقعیت علمی داروسازی آنان در اجتماع و کشور باشد.در خرداد
سال 1322 چهار نفر از تحصیل کردگان دانشکده داروسازی تهران به نام های آقایان دکتر
عبداعلی امامی خوئی، دکتر تقی اطمینان، دکتر غیاث الدین جزایری و دکتر سعید اعتصامی
اولین گام و جلسه را با حضور 15 نفر از دکترهای داروساز در 27/03/1322 برداشته و
تشکیل دادند. اینان آئین نامه شورای داروسازان را در نهادی به نام سندیکای
داروسازان تهیه و سپس با تصویب آن و برگزاری انتخابات رسمی، هیات دائم را طبق
مقررات به شرح زیر برگزیدند:
1-آقای دکتر مهدی نامدار، رئیس اولین
سندیکای داروسازان ایران؛2- آقای دکتر فتح اله اعلم، نایب رئیس اول؛3-آقای هوشنگ
نظامی، بازرس؛4-آقای حسین مالکی، بازرس؛5-آقای دکتر سعید اعتصامی، منشی؛6-آقای
ضیائیان، خزانه دار؛7-آقای دکتر تقی اطمینان، دبیر و مدیر عامل سندیکا
این هیات مدیره و هیئت رئیسه آن موفق
شدند پس از مدت ها با پیگیری قاطع، در شهریور ماه سال 1323 با شماره ثبت 30 مراحل
قانونی سندیکای داروسازان ایران را انجام داده و عملی سازند.آن سندیکا در دفاع از
داروسازان در ارتباط با قانون تصویبی 1334 پیگیری مسائل و مشکلات دارویی را
خواستار بوده و انجام وظیفه نموده است.
هیئت مدیره جدید از اینکه داروخانه را در
سراشیبی سقوط و گرفتار شدن در ورطه اتاق های اصناف و خروج از قوانین و فعالیت های
درمانی مشاهده می کرد به ناچار تصمیم به تغییر نام نهاد اجتماعی داروسازان از
سندیکا که مخصوص فعالیت های غیر پزشکی بود گرفت. تغییر نام این تشکل عملا از سال
1347 به جای سندیکا به نام جامعه به تصویب و رسما در مجمع عمومی سال 1350 به نام
جامعه داروسازان ایران رسمیت یافت.دوره فعالیت بیش از 20 ساله جامعه داروسازان
ایران با اقدامات چشم گیر که ثمرات آن در همین ایام هم بر فعالیت های داروسازان
سایه افکنده است باعث مباهات خدمت گذاران آن ایام می باشد. از بارزترین اقدامات آن
پیگیری در جهت دریافت حق تعرفه های فنی داروخانه ها، خنثی نمودن طرح های کمک
داروسازی ارائه شده به سه دوره مجلس شورای اسلامی، عدم دسترسی قانونی کمک
داروسازان به مسئولیت های فنی داروخانه ها و تعیین، تصویب و اجرای روز پنجم شهریور
به نام روز داروسازی (زاد روز تولد حکیم زکریای رازی) به یادگار مانده است. در سال
1370 که قانون تشکیل احزاب و انجمن ها بوسیله مجلس شورای اسلامی تصویب گردید و
مورد اجرا قرار گرفت، این تشکل نیز موظف شد تا طبق شرایط قانونی جدید، نام جامعه
داروسازان ایران را به نام انجمن داروسازان تغییرداده و به تصویب برساند. پس از
تشکیل جلسات تبادل نظر بین گروه های داروسازان مقرر گردید که یک گروه 6 نفری،
متشکل از افرادی چون آقایان دکتر ابوالحسن بهتاش، مرحوم دکتر علی مظلومی و دکتر داریوش کشتکار،
مسئولیت و ماموریت پیگیری تصویب اساسنامه و اخذ اجازه تشکیل مجمع عمومی را به عهده
گیرد.در مهر ماه 1370 با تشکیل مجمع عمومی، مقدمات تصویب اساسنامه و انتخاب هیئت
مدیره انجمن داروسازان فراهم گردید و هیات مدیره منتخب تحت نام انجمن داروسازان
ایران فعالیت خود را شروع نمود که تا کنون هم ادامه دارد.